Cat6 و Cat7 هر دو کابل های اترنت هستند که برای اتصال دستگاه ها به شبکه استفاده می شوند. تفاوت اصلی بین این دو، کل پهنای باند موجود روی کابل، تعداد پیچش در هر سانتی متر در سیم و ضخامت غلاف ۱۲۳ است. در حالی که Cat6 برای کاهش بیشتر تداخل و کاهش تداخل با یک اسپلاین نایلونی و محافظ محکم‌تر پیچیده می‌شود، کابل‌های Cat7 از کابل‌های جفت پیچ خورده محافظت می‌شوند که در فویل محافظت می‌شوند. 

همچنین بخوانید:مقایسه بین کابل های UTP و STP

محافظ روی کابل‌های جفت پیچ خورده فویل شده برای به حداقل رساندن نویز و از بین بردن هرگونه تداخل طراحی شده است – خواه تداخل بیگانه یا تقاطع نزدیک به پایان باشد. Cat6 می تواند سرعت اتصال تا ۱۰ گیگابیت در ثانیه را با حداکثر فرکانس ۲۵۰ مگاهرتز ۴ پشتیبانی کند. کابل های Cat7 قادر به پشتیبانی از سرعت تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه در فرکانس ۶۰۰ مگاهرتز۲ هستند.

 با این حال، این سرعت‌ها به فواصل ۵۵ متری محدود می‌شوند، که کوتاه‌تر از مسیرهای Cat5 یا Cat5e است، و در فواصل طولانی‌تر به ۱ گیگابیت بر ثانیه برمی‌گردد. برای یک شبکه خانگی، کابل‌های Cat6 یا Cat7 به خوبی کار می‌کنند.

کابل های Cat6 قادر به پشتیبانی از سرعت تا ۱۰ گیگابیت در ثانیه در حداکثر فرکانس ۲۵۰ مگاهرتز هستند که برای اکثر شبکه های خانگی بیش از اندازه کافی است. کابل های Cat7 قادر به پشتیبانی از سرعت تا ۱۰ گیگابیت در ثانیه در فرکانس ۶۰۰ مگاهرتز هستند، اما سرعت و پهنای باند اضافی ممکن است برای اکثر شبکه های خانگی ضروری نباشد. علاوه بر این، کابل‌های Cat7 معمولاً گران‌تر از کابل‌های Cat6 هستند. 

در نهایت، انتخاب بین کابل های Cat6 و Cat7 برای شبکه خانگی شما به نیازها و بودجه خاص شما بستگی دارد. طبق استانداردهای TIA، حداکثر فاصله برای اجرای کابل های Cat6 و Cat7 328 فوت (۱۰۰ متر) است. این طول کانال توصیه شده برای هر دو نوع کابل است. قطع کردن کابل اترنت یک مهارت آسان و مفید است، به ویژه برای کسانی که به شبکه خانگی یا کسانی که در زمینه شبکه علاقه دارند. وقتی خودتان یاد بگیرید که کابل‌ها را قطع کنید، می‌توانید با ایجاد طول دقیق کابل‌ها به جای استفاده از کابل‌های تولید شده توسط یک شرکت، در هزینه، فضا و ناامیدی با کابل‌های درهم صرفه‌جویی کنید. در اینجا مراحل پایان دادن به کابل اترنت آمده است:

مواد: شما به سیم کش، برش سیم، یک ابزار چین دار RJ45، ۲ شاخه داده مدولار RJ45 (انتها)، کابل شبکه CAT6 حجیم، یک خط کش و ۲ چکمه سیمی (اختیاری) نیاز دارید.

کابل را اندازه گیری کنید: با استفاده از سیم پیچ، مقدار لازم سیم را برای اتصالی که باید ایجاد کنید بکشید. حتماً ۲ اینچ اضافی در دو طرف سیم برای دوشاخه داده قرار دهید. کابل های شبکه بسته به نوع مورد استفاده، حداکثر طول دارند. اگرچه حداکثر طول بسته به سازنده متفاوت است، اما یک قانون مشترک ۶۵۰ فوت برای کابل CAT6 و ۲۵۰ فوت برای کابل CAT5e  است.

کابل را بردارید: ۱.۵ اینچ از یک سر سیم را اندازه بگیرید و سیم را در سیم کش ها در آن مکان قرار دهید. کابل باید در استریپرها محکم باشد، اما محکم نباشد. اطمینان حاصل کنید که تیغه سیم برکن عمود بر سیم است و یک بار سیم برکن را به دور کابل بچرخانید که باعث ایجاد غلاف سیم می شود. سیم کش را بردارید و کابل را به آرامی در امتداد خط خط خم کنید. این باید غلاف را که می توان از سیم جدا کرد و دور انداخت، شکست.

می‌توانید دستورالعمل‌های دقیق‌تری درباره نحوه پایان دادن به کابل‌های اترنت در وب‌سایت‌هایی مانند Instructables یا YouTube پیدا کنید. انواع مختلفی از کابل های اترنت موجود است که هر کدام هدف و کاربرد خاص خود را دارند. برخی از رایج ترین انواع کابل های اترنت عبارتند از:

Cat3: نسل قبلی کابل، که حداکثر فرکانس ۱۶ مگاهرتز را پشتیبانی می کند و هنوز برای سیستم های تلفن دو خطی و شبکه های ۱۰BASE-T استفاده می شود.

Cat5: این کابل‌ها در مقایسه با نیازهای سخت‌افزاری امروزی کندتر هستند و فقط در صورت داشتن سخت‌افزار قدیمی‌تر که به سخت‌افزار قدیمی نیاز دارند، باید استفاده شوند.

Cat5e: یکی از محبوب ترین انواع کابل کشی است که برای استقرار به دلیل توانایی آن در پشتیبانی از سرعت گیگابیت با قیمت مقرون به صرفه استفاده می شود. Cat5e می تواند تا سرعت ۱۰۰۰ مگابیت در ثانیه را پشتیبانی کند و به طور گسترده در مناطق مسکونی استفاده می شود.

Cat6: تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و فرکانس تا ۲۵۰ مگاهرتز را پشتیبانی می کند. این نوع کابل ها تاب بیشتری دارند و دو یا چند پیچ در هر سانتی متر دارند. در هنگام انتقال با سرعت ۱۰ گیگابیت بر ثانیه فقط ۳۷-۵۵ متر را پشتیبانی می کند.

Cat6a: از فرکانس های پهنای باند تا ۵۰۰ مگاهرتز پشتیبانی می کند. کابل Cat6a در مقایسه با Cat6 ضخیم تر است و انعطاف پذیری کمتری دارد. به همین دلیل است که برای محیط های صنعتی با قیمت پایین تر مناسب تر است.

Cat7: قابلیت انتقال تا ۴۰ گیگابیت در ۵۰ متر و ۱۰۰ گیگابیت در ۱۵ متر را دارد. این نوع کابل اترنت محافظ گسترده ای را برای کاهش تضعیف سیگنال ارائه می دهد. در مقایسه با نسل های قبلی کابل کشی نسبتا سفت است. نوع کابل Cat7 برای استفاده در مراکز داده و شبکه های سازمانی بزرگ مناسب است.

Cat8: طراحی شده برای عملیات تا ۲۰۰۰ مگاهرتزUTP (جفت پیچ خورده بدون محافظ) و STP (جفت پیچ خورده محافظ) دو نوع کابل جفت پیچ خورده هستند که برای انتقال داده ها و ارائه اتصال قابل اعتماد برای تجهیزات الکترونیکی استفاده می شوند. تفاوت اصلی بین این دو این است که کابل های STP دارای یک افزودنی هستند.

یک لایه محافظ، معمولاً به شکل یک فویل فلزی یا بافته، که از کابل در برابر تداخل الکترومغناطیسی محافظت می کند. این محافظ به کاهش نویز و تداخل کمک می کند و کابل های STP را نسبت به کابل های UTP کمتر در معرض تداخل قرار می دهد.

همچنین بخوانید:تفاوت cat5,cat6,cat7 چیست؟
همچنین بخوانید:تفاوت cat5,cat6 چیست؟

تفاوت بین کابل های UTP و STP چیست؟

از طرف دیگر کابل های UTP این لایه محافظ اضافی را ندارند. درعوض، آنها برای کاهش نویز و تداخل به چرخاندن جفت سیم های داخل کابل متکی هستند. کابل‌های UTP معمولاً ارزان‌تر، سبک‌تر و انعطاف‌پذیرتر از کابل‌های  STP هستند که نصب و جابجایی آنها را آسان‌تر می‌کند. با این حال، آنها ممکن است به اندازه کابل های STP  در برابر تداخل محافظت نکنند.

به طور خلاصه، تفاوت اصلی بین کابل های UTP و STP وجود یا عدم وجود محافظ است. کابل های STP دارای یک لایه محافظ اضافی هستند که در برابر تداخل الکترومغناطیسی محافظت می کند، در حالی که کابل های UTP اینگونه نیستند. انتخاب بین کابل های UTP و STP به نیازهای خاص شما و محیطی که کابل ها در آن استفاده خواهند شد بستگی دارد.

FTP (Foil Twisted Pair) و STP (Shielded Twisted Pair) دو نوع کابل جفت پیچ خورده هستند که برای انتقال داده ها و ارائه اتصال قابل اعتماد برای تجهیزات الکترونیکی استفاده می شوند. هر دو نوع کابل دارای محافظ اضافی برای محافظت در برابر تداخل الکترومغناطیسی هستند، اما تفاوت اصلی بین این دو نوع محافظ مورد استفاده است.

کابل‌های FTP دارای یک محافظ فویل هستند که در قسمت بیرونی بسته جفت پیچ خورده پیچیده شده است که از کابل در برابر تداخل الکترومغناطیسی و تداخل ۱ محافظت می‌کند. از سوی دیگر، کابل‌های STP معمولاً هر یک از جفت‌های پیچ خورده را به‌طور جداگانه با فویل یا سیم محکم بافته می‌پوشانند، با لایه دیگری از فویل یا محافظ بافته‌ای که کل بسته هادی را می‌پوشاند. این در مقایسه با کابل های FTP   سطح بالاتری از محافظت در برابر تداخل الکترومغناطیسی و تداخل ایجاد می کند.

به طور خلاصه، تفاوت اصلی کابل های FTP و STP در نوع محافظ مورد استفاده است. کابل‌های FTP دارای یک محافظ فویل هستند که در قسمت بیرونی بسته جفت پیچ خورده پیچیده شده است، در حالی که کابل‌های STP دارای محافظ جداگانه برای هر جفت پیچ خورده و همچنین یک محافظ کلی هستند. انتخاب بین کابل های FTP و STP به نیازهای خاص شما و محیطی که کابل ها در آن استفاده خواهند شد بستگی دارد.

همچنین بخوانید:تفاوت cat5,cat6,cat7 چیست؟
همچنین بخوانید:تفاوت cat5,cat6 چیست؟

آیا می توانم از کابل FTP برای نصب در فضای باز استفاده کنم؟

بله، می توانید از کابل های FTP (Foil Twisted Pair) برای نصب در فضای باز استفاده کنید. کابل‌های FTP دارای یک محافظ فویل هستند که در قسمت بیرونی بسته جفت پیچ خورده پیچیده شده است که از کابل در برابر تداخل الکترومغناطیسی و تداخل ۱ محافظت می‌کند. برخی از تولیدکنندگان کابل‌های FTP در فضای باز را ارائه می‌کنند که به طور خاص برای تاسیساتی طراحی شده‌اند که نیاز به محافظت در برابر رطوبت از طریق پر کردن ژل یا ضد آب از طریق نوار مسدود کننده دارند. به عنوان مثال، Otscable کابل‌های FTP در فضای باز Cat6  و Premium-Line Cat را ارائه می‌دهد.