آموزش جامع ذخیره سازی تحت شبکه یکی از نیازهای همه کاربرانی است که از سیستم های شبکه ای استفاده می کنند مورد نیاز است. در این مقاله آموزش جامع ذخیره سازی تحت شبکه به تمام موارد مهم ذخیره سازی تحت شبکه را بررسی کردیم.

تاریخچه ذخیره سازی تحت شبکه

در بین سال های دهه ۹۰ تا سال ۲۰۰۰ تمام رایانه ها از جمله رایانه های شخصی بودند که تنها یک هارد درایو داشتند. اگر نیاز به آن بود که فضای بیشتری برای ذخیره سازی در اختیار داشته باشیم، در آن صورت باید بخشی از اطلاعات را بر روی لوح فشرده (CD) رایت می کردیم و به رایانه دیگری انتقال می دادیم. این کار خسته کننده، آهسته بود و فضای زیادی را هم به خود اختصاص می داد. (به خصوص در سازمان هایی که باید حجم بسیار زیادی از اطلاعات مشتریان را ذخیره می کردند).

در این زمان، درایوهای خارجی (مانند WD Passport) به وجود آمدند و تبدیل به یک هنجار معمول برای انتقال اطلاعات شدند، این کار دقیقا به مانند ظهور درایوها SSD بود که به سرعت جایگزین هاردهای HDD قدیمی شدند. برای مدت زمان نسبتا طولانی، درایوهای اکسترنال راهکاری بودند که بسیاری از متخصصین آی تی برای ذخیره اطلاعات مشتریان استفاده می کردند و با استفاده از آن ها اطلاعات بیشتری را ذخیره می کردند و یا آنکه نسبت به انتقال داده ها اقدام می کردند.

با این حال حجم اطلاعات بازهم فزونی پیدا کرد و استفاده از چند رایانه، چند درایو و فضاهای انباش چند بخشی تبدیل به یک نرم جدید شد، دیگر هارد درایوها اکسترنال راهکار مناسبی برای مدیریت کردن اطلاعات در بین این بخش های پردازشی و یا ذخیره سازی نبود. در اینجا آینده مختص به ذخیره سازی تحت شبکه بود و بعد از این تاریخ بود که ما انواع سرویس ها و تمهیدات ذخیره سازی تحت شبکه مانند پردازش ابری، NAS، DAS و SAN بودیم.

ذخیره سازی تحت شبکه با شیوه NAS

اگر هنوز هم علاقمند استفاده از هاردهای اکسترنال هستید و دلتان نمی خواهد به این زودی ها از آن دل بکنید، به ما اجازه بدهید که شیوه NAS یا network attached storage را معرفی کنیم. در این سرویس ذخیره سازی تحت شبکه، شما می توانید به چند هارد درایو اکسترنال تحت شبکه دسترسی داشته باشید و هر زمان که بخواهید به آن متصل شوید، این عالی است نه؟

به عبارت خیلی ساده، ذخیره سازی تحت شبکه NAS شبکه به آن است که شما یک هارد اکسترنال را به رایانه خودتان متصل کرده اید، اما با این تفاوت که این سیستم بسیار بزرگتر و سریعتر از آن عمل می کند. اتصال با NAS به وسیله پورت USB انجام می شود و به راحتی می توان رایانه را به یک شبکه ذخیره سازی تحت شبکه داخلی متصل کرد. اترنت یکی از شیوه های معمولی است که در این شیوه از آن استفاده می شود. اما در زمان حاضر استفاده از امواج وای فا نیز معمول است.

به عبارت فنی، شما در زمانی می توانید به یک سیستم ذخیره سازی تحت شبکه NAS در ارتباط باشید که بخواهید از هارد اکسترنال استفاده کنید. هنگامی که شما به شبکه متصل هستید، می توانید از راه های متعددی به اطلاعات خود در این سیستم دسترسی داشته باشید. مشکلی که در این جا وجود دارد آن است که هرکسی که به شبکه شما متصل باشد نیز می تواند به اطلاعات ذخیره سازی شده توسط شما دسترسی داشته باشد. و شاید این زیاد برای شما جالب نباشد.

اگر سیستم ذخیره سازی تحت شبکه شما این قابلیت را داشته باشد که از راه دور کنترل گردد، می توانید از طریق اینترنت به سیستم NAS خود در هر جا و زمانی دسترسی داشته باشید، این دقیقا به مانند آن می ماند که از یک سیستم ذخیره سازی تحت شبکه ابری استفاده می کنید، با این حال که امنیت و حریم خصوصی بسیار بالاتری را در اختیار دارید. ارتباط از راه دور و فضای کافی برای ذخیره سازی شاید از مهمترین دلایل انتخاب این سیستم ذخیره سازی تحت شبکه توسط بسیاری از سازمان ها است.

قیمت دستگاه ذخیره سازی تحت شبکه NAS نیز می تواند بسیار متفاوت باشد. بسته به نوع آپشن های انتخابی قیمت آن بین ۱۵۰ تا ۶۰۰ دلار است و حتی اگر از نمونه های پیشرفته تر استفاده کنید، ممکن است این قیمت بازهم بیشتر شود. توجه داشته باشید که سیستم NAS در واقع یک سیستم مدیریت فضای ذخیره سازی است و شما باید هارد درایوها را به صورت مجزا خرید کنید. با خرید هارد درایوهای مناسب برای یک شرکت کوچک با تعداد کمتر از ۱۰ کارمند ممکن است دستگاه ذخیره ساز تحت شبکه NAS برای شما ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار آب بخورد.

ذخیره سازی تحت شبکه با شیوه پردازش ابری

ذخیره سازی تحت شبکه ابری (Cloud storage) اکنون به عنوان آخرین ترند شیوه ها و روندهای ذخیره سازی به کار گرفته می شود. آن ها به مانند استفاده از هاردهای اکسترنال در دهه های نود و ۲۰۰۰ میلادی به عنوان یک نرم همگانی پذیرفته شده اند و ساختارها و راحتی بسیار زیادی را در اختیار کاربران قرار می دهد. به عبارتی موجز تر شما داده ها را به وسیله اینترنت بر روی یک کلاستری از سرورهای راه دور (در اینجا همان سرورهای ابری) قرار می دهید. با این کار فضای نسبتا نامحدودی برای ذخیره سازی تحت شبکه در اختیار دارید.

در این شیوه به جای آنکه یک هارد اکسترنال را به رایانه خودتان متصل کنید و بعد از ذخیره سازی آن را با دقت از رایانه جدا کنید، تنها کاری که لازم است انجام دهیم آن است که یک حساب کاربری را از یک سرویس دهنده فضای ابری خریداری کنیم و بعد از آن فایل ها را بر روی بخش کاربری خودمان بارگذاری کنیم.

در اینجا نه نیازی به وصل کردن کابلی است و نه آنکه باید نگران اتصال و سلامت هاردهای اکسترنال باشیم. در اینجا تنها با چند کلیک می توانیم به یک دستگاه ذخیره سازی تحت شبکه با فضای ذخیره سازی بی نهایت دسترسی داشته باشیم. به خاطر آنکه اطلاعات شما در فضای ابری مطمئنی قرار گرفته است، اگر شما اطلاعات بر روی هاردتان را از دست بدهید، باز هم اطلاعات شما بر روی دستگاه ذخیره سازی تحت شبکه ابری امن و سالم هستند. بیشتر سرویس های ذخیره سازی ابری به شکل همزمان (Syncing) هستند، که این به معنای آن است تما تغییراتی که شما بر روی اطلاعات خودتان بر روی هارد انجام می دهید، به همان شکل بر روی دستگاه ذخیره سازی تحت شبکه هم این تغییرات اعمال می شود، این یعنی کارکردن با این سرویس ها راحت تر از هر زمان دیگری می شود.

اما ذخیره سازی تحت شبکه ابری نیز مشکلاتی دارد، برای مثال در صورتی که شما دسترسی خودتان به فضای ابری را از دست بدهید، در نتیجه ارتباطتان با داده هایتان نیز قطع می شود. ارتباط با پورت های USB به نسبت ارتباط اینترنتی سریعتر است، برای همین انتقال اطلاعات به یک هارد درایو اکسترنال بسیار سریعتر از انتقال آن بر روی یک بخش کاربری سرویس های ذخیره سازی تحت شبکه است. در کنار این در موارد موضوعات حریم خصوص اطلاعات در سرویس های پردازش ابری نیز به جای خود باقی می ماند. برای مثال این که ضریب امنیت در سرویس های ذخیره سازی شبکه ابری جای سوال دارد، ممکن است اطلاعات شما به سرقت برده شوند و یا آنکه توسط هکرها دستکاری شوند. با این حال این سرویس ها همیشه بخش امنیت خودشان را به روز نگه می دارند و تا کنون خبری دال بر نفوذ بر این سرویس ها شنیده نشده است. شاید به خاطر آنکه این سرویس ها از چند سطح امنیتی استفاده می کنند.

برای بسیاری، راحتی بودن این سرویس ها، به نسبت امنیت، نکته با ارزش تری است. از جمله این دسته از سرویس های ذخیره ساز تحت شبکه ابری می توان به سرویس هایی نظیر Dropbox، Google Drive، و OneDrive اشاره کرد. این سرویس ها برنامه های رایگان و یا پولی مختلفی را برای ذخیره سازی اطلاعات در اختیار شما قرار می دهند. ممکن است بسته به حجم و مدت زمانی که شما از این سرویس ها خریداری می کنید، بین ۲ تا ۱۰۰ دلار در ماه برای ذخیره سازی اطلاعات از شما طلب کنند.

ذخیره سازی تحت شبکه شیوه SAN

اگر سیستم ذخیره سازی NAS که به تنهایی نتواند فضای لازم برای ذخیره سازی را در اختیار شما قرار دهد چطور؟ یک گزینه آن است که یک لشکر از دستگاه های ذخیره سازی تحت شبکه NAS را در کنار هم قرار دهید، این کار از نظر منطقی زیاد توجیه پذیر نیست و از سوی دیگر شما باید با انواع IP آدرس ها و دیگر موارد جداسازی و مدیریت فضا سروکله بزنید.

یک گزینه بهتر آن است که از سیستم SAN یا Storage area network استفاده کنید. به مانند شیوه ذخیره سازی تحت شبکه NAS در شیوه SAN داده ها بر روی سرورهای داخلی سازمان شما قرار می گیرد و با اتصالات داخلی شبکه به شما انتقال داده می شود. اما بر خلاف سیستم NAS در شیوه ذخیره سازی تحت شبکه SAN یک ارتباط داخلی میان فضاهای ذخیره سازی برقرار است. در واقع همه فضای های ذخیره سازی تحت شبکه شما با این شیوه به همدیگر متصل می شوند و تشکیل یک فضای واحد را می دهند.

بزرگترین تفاوتی که در اینجا میان SAN و NAS وجود دارد آن است که سیستم های ذخیره سازی تحت شبکه SAN در سطح پایین تری از سیستم های NAS قرار می گیرند. داده هایی که بر روی NAS هستند به وسیله خود نرم افزارها و سخت افزارهای آن کنترل می شود، و به همین خاطر آنها به شکل «فایل» نمایش داده می شوند، در حالی که در سیستم SAN آن ها به صورت یک سری «بلوک Block» دیده می شوند. به عبارت تخصصی تر، NAS ها به صورت یک «فایل سرور- File Server» عمل می کنند در حالی که SAN ها به صورت یک «دیسک درایو- Disk drive» هستند. در اینجا SAN ها به جای استفاده کردن از پروتکل TCP/IP از پروتکل های دیگر نظیر Fiber Channel و iSCSI بهره می گیرند.

در سیستم های ذخیره سازی تحت شبکه NAS ممکن است بتوانید تا چند ترابایت را بر روی هر درایو ذخیره سازی کند، به همین خاطر بعید است که در کاربردهای معمول سازمانی خودتان نیازمند استفاده از سیستم های ذخیره سازی تحت شبکه SAN باشید. در این موارد شاید اضافه کردن NAS دوم یا سوم برای پاسخگویی به نیاز سازمانی راهکار خوبی است. به خاطر آنکه در شیوه ذخیره سازی تحت شبکه SAN از ارتباط غیر از پروتکل TCP/IP استفاده می شود، به همین خاطر در بیشتر کسب و کارهای بزرگ، دیتاسنترها و یا سازمان های چند بخشی و بزرگ از آن استفاده می شود.

ذخیره سازی با شیوه DAS

با این شیوه به همان نقطه شروع بحث بر می گیریم. اگر به دنبال آن هستید که از شر سیستم های ذخیره سازی تحت شبکه راحت شوید، تنها جایگزین برای شما استفاده کردن از سیستم DAS یا Direct attached storage است. همانطور که از نام آن پیداست، یک سیستم ذخیره سازی DAS به صورت فیزیکی باید به دستگاهی که قصد ذخیره سازی را دارد متصل شود.

شما می توانید از DAS ها در هر جایی استفاده کنید. هارد درایو ها، درایوهای CD و DVD ، فلش درایو و درایوهای اکسترنال همگی نمونه های از شیوه DAS است. در واقع، عبارت سیستم DAS بعد از توسعه هایی که در سیستم های ذخیره سازی تحت شبکه NAS و SAN داده شد طراحی شده است. با وجود سیستم DAS تفاوت های زیادی میان شیوه های ذخیره سازی تحت شبکه و شیوه های خلاف آن به وجود آمده است.

این روزها، DAS اشاره به نوع خاصی از کلاس های تجاری دارد که از کلاسترهای ذخیره سازی غیر شبکه ای استفاده می کنند. برای مثال در سیستم Lenovo E1012 DAS امکان اتصال ۱۲ هارد درایو وجود دارد و یا در سیستم Dell ProweVault MD1200 نیز امکان نصب ۱۲ هارد درایو وجود دارد. آن ها به حجم زیادی برای ذخیره سازی می دهند. برای همین است که در بازار به آن ها فضای ذخیره سازی «فله ای» هم می گویند.

با این حال DAS غیر سازمانی نیز طراحی شده است برای مثال در مدل D5-300 DAS ساخت انگلستان می توان تا ۵ هارد درایو را استفاده کرد و با استفاده از یک کابل USB نوع Cبه رایانه متصل می شود. این دسته از DAS ها به اندازه DAS های سری سازمانی سریع نیستند، در آن ها از کانکتورهای SAS و یا USB استفاده می شود. در اینجا به شما میگویم که اگر نیازمند استفاده از افزونگی داده ها (Data redundancy) از طریق RAID هستید از DAS استفاده کنید.

کدامیک از شیوه های ذخیره سازی استفاده کنیم ؟

اگر در خانه و یا کسب و کار کوچک شخصی می خواهید از سیستم ذخیره سازی مطمئن استفاده کیند، به نظر ما استفاده کردن از سرویس های پردازش ابری و یا NAS می تواند ایده خوبی باشد.

در حالی که استوریج NAS به شکل واضحی قدرت بسیار بیشتری دارد، با این حال آن برای کسانی خوب است که دانش فنی خوبی دارند. نصب آن ها کمی پیچیده تر از اتصال چند فیش است و نیازمند آن است که درباره نگهداری و مسیریابی تحت شبکه اطلاعات کافی را در اختیار داشته باشید. این شیوه از ذخیره سازی تحت شبکه به نسبت شیوه انبارش داده ابری در بلند مدت بسیار مقرون به صرفه است. (البته اگر سرعت اینترنت زیاد نباشد و یا قیمت این سرویس ها کاهش پیدا نکند).

با این همه استفاده از شیوه های پردازش ابری بسیاری راحت تر است. شاید در برخی از موارد شما نیازمند آن است که نرم افزارهایی را بر روی رایانه خودتان نصب کنید. این شیوه شما را از انجام سرویس و نگهداری بی نیاز میکند و اگر شما اطلاعات زیادی نداشته باشید، این سرویس تقریبا رایگان است. با این همه اگر برای شما حریم خصوص بسیار مهم است و یا آنکه در منطقه ای زندگی می کنید که ارتباطات اینترنتی زیاد قابل اطمینان نیستند، و یا اگر این ترس را دارید که اطلاعات بر روی سرویس ابری شما به یکباره ناپدید شوند بهتر است به سراغ این شیوه نیایید (البته ضریب اطمینان در این سیستم ها قابلیت مقاومت در برابر حمله های هوایی و بمب اتم را دارند!! با این حال اگر به پایان یافتن جهان در سال پیش رو فکر می کنید، از سیستم های ذخیره سازی ابری استفاده نکنید).

هر سیستم پردازشی به منظور ثبت و ذخیره سازی اطلاعات پردازش شده نیاز به تجهیزات ذخیره سازی دارد. به هر فضایی که اطلاعات را درون آن ذخیره می کنیم Storage می گوییم. لذا هنگام انتخاب سرور باید فضای Storage متناسب با آن نیز در نظر گرفته شود. تجهیزات ذخیره سازی مخصوص سرور و شبکه به دو دسته تقسیم می شوند:

۱.  تجهیزات ذخیره سازی داخلی: این تجهیزات شامل انواع هارد دیسک و کنترلر هارد است که داخل کیس سرور تعبیه شده اند است.
۲.  تجهیزات ذخیرسازی خارجی: این تجهیزات شامل انواع دستگاه های ذخیره سازی مبتنی بر هارد دیسک و نوار مغناطیسی یا Tape است که به عنوان تجهیزات مکمل به سرور یا به شبکه متصل می شوند.

تجهیزات ذخیره سازی مبتنی بر هارد دیسک بر اساس ساختار شبکه، زیرساخت سخت افزاری، سیستم عامل و نرم افزارهای مورد نیاز و کاربری به صورت زیر تقسیم بندی می شود:

1. Storage Area Network)SAN)
2. Direct Attach Storage)DAS)
3.  Network Attach Storage)NAS)

ذخیره سازی SAN (SAN Storage)

ذخیره سازی SAN یا Storage Area Network به شبکه ای از استوریج ها گفته می شود و استوریجی با دسترسی Block level برای سرور در دیتاسنتر است یعنی می تواند بدون واسطه و مستقیم به بلاکهای هارد دیسک دسترسی پیدا کرد که این روش سرعت بالایی دارد. هنگامی که صحبت از انعطاف پذیری و تطبیق پذیری به میان می آید، هیچ فناوری ای بر استوریج های سطح بلاک (Block level Storage) برتری ندارد. این استوریج ها برای تقریباً هر نوع کاربرد از جمله ذخیره سازی فایل، ذخیره سازی پایگاه داده، فضای مربوط به فایل سیستمِ ماشین مجازی (VMFS) و … با سرعت بسیار بالا قابل استفاده هستند. با این تجهیزات شما می توانید انواع فایل سیستم ها را در فضای ذخیره سازی قرار دهید بنابراین اگر شما از ویندوز استفاده می کنید، فضای شما با NTFS و اگر از VMware Serverاستفاده می نمایید با VMFS فرمت می شود.

هدف در این روش، ارسال اطلاعات بین سرورها و دستگاههای ذخیره ساز یعنی فقط خواندن و نوشتن اطلاعات انجام می شود سرویس هایی مانند وب و یا ایمیل در آن ارائه نمی شود. در سازمان های بزرگ با تعداد زیادی سرور، کارایی و انعطاف پذیری بیشتری نسبت به DAS را ارایه می دهد و در عین حال که هزینه سخت افزار آن بیشتر است اما باعث صرفه جویی در هزینه می شود. اگر قرار باشد به فضای ذخیره سازی فعلی خود هارد دیسکی اضافه کنید می توانید به راحتی منابع ذخیره سازی اطلاعات خود را افزایش دهید، این امر می تواند در کاهش فضای مصرفی در اتاق سرور یا دیتاسنترتاثیرگذار باشد. هزینه های سازمان نیز کاهش پیدا می کند زیرا برای اضافه کردن هارد دیسک های بیشتر دیگر نیازی به اضافه کردن سرور جدید در شبکه نیست. بسیاری از دستگاه های SAN و NAS، می تواند به عنوان دستگاه های DAS نیز استفاده شود. تعاریف و استانداردهای شبکه SAN را سازمانی به نام SNIA به وجود آورد و امروزه بسیاری ازشرکت ها از این تکنولوژی استفاده می کنند.

این نوع استوریج ها برای انجام فرآیندهای بکاپ گیری و پیاده سازی Disaster Recovery بسیار کارآمد هستند. در یک SAN می توان به راحتی اطلاعاتی را از هارد دیسک های یک SAN به SAN دیگر منتقل کرد و حتی کوچکترین ارتباطی با سرور اصلی مالک اطلاعات برقرار نمی شود و این عدم وابستگی اطلاعات به سرورها، بکاپ گیری را بسیار کارا می کند.

تصور کنید که می خواهید یک بکاپ از اطلاعات موجود در هارد دیسک موجود بر روی SAN تهیه کنید، در حالت معمول و بر روی سرورهای فیزیکی این عملیات می تواند پردازنده های سرور را درگیر کند اما در SAN پردازنده های سرور، پردازشی انجام نخواهند داد.

 با توجه به اینکه بر روی یک SAN Storage ارتباطات شبکه ای زیادی می توان برقرار کرد و سرورهای مختلف را حتی در فضاهای کاری دور به هم ارتباط داد، کارایی و دسترسی پذیری سرورها بالا می رود، معمولاً ساختارهای کلاسترینگ در شبکه های بزرگ را با استفاده از تجهیزات SAN انجام می دهند. در نهایت جدا کردن فضای ذخیره سازی اطلاعات از روی سرورها و قرار دادن آن بر روی یک SAN Storage باعث بالا رفتن و بهینه تر شدن قدرت پردازشی پردازنده های موجود بر روی سرور خواهد شد DAS ها خواه ناخواه بخشی از قدرت پردازشی را به خودشان اختصاص می دهند.

مزایای SAN

• بکاپ گیری و Restore کردن سریعتر
• پیوستگی کسب و کار
• دسترس پذیری بالا
• یکپارچگی سرور و استوریج
• صرفه جویی در هزینه
• مدیریت متمرکز
• امنیت

مواردی تاثیرگذار روی کارایی شبکه SAN 

• نرخ دیتا
• اندازه درخواست
• نرخ خواندن و نوشتن
• نرخ درخواست
• زمان پاسخ
• زمان سرویس دهی
• . تراکم
• توان عملیاتی
• پهنای باند

پروتکل های شبکه SAN

در این شبکه پروتکل FC و یا Fiber Channel به کار می رود که البته امروزه پروتکل های دیگری مانند FCOE نیز وجود دارد این روش سریعترین و کاراترین روش ارتباطی است و سرعت تبادل اطلاعات بسیار سریعتر از دستگاه های DAS است. امروزه این نوع ارتباطات فیبر نوری درون SAN را به Fiber Channel SAN Storage شناخته می شود.

انواع Replication بر روی شبکه SAN

منظور از Replication بروز کردن اطلاعات بر روی دو دستگاه ذخیره ساز است تا چنانچه یکی از آنها به هر دلیلی دچار مشکل شود اطلاعات بر روی دستگاهی دیگر موجود باشد و سازمان دچار مشکل نشود. این کار در دو مدل مختلف انجام می شود: همزمان و غیر همزمان. هر کدام از این دو حالت دارای مزایا و معایبی است که در شکل زیر نشان داده شده است.

روش اول: همزمان یا Synchronous

مزیت: تطابق دیتای Remote و Local

عیب: دارای Round Trip Latency یا RTL است یعنی در پردازش بسته در مقصد تاخیر وجود دارد.

روش دوم: غیرهمزمان یا Asynchronous

مزیت: بهبود کارایی اپلیکیشن

عیب: دیتای Remote ممکن است به طور کامل آپدیت نشود.

ذخیره سازی DAS (DAS Storage)

DAS یا Direct Attached Storage، یک استوریج دیجیتالی است که مستقیم به Storage Controller یعنی کامپیوتر یا سرور متصل می شود یعنی کنترل سخت افزاری آن استوریج با سرور است و بخشی از شبکه ذخیره سازی نیست.

 این تکنولوژی زمانی مورد نیاز است که حجم دیتای مورد نیاز شما بیشتر از شیارهای هارد روی سرور باشد لذا با افزودن یک DAS تعداد هاردهای تحت مدیریت سرور خود را افزایش می دهید. بدیهی است که ارتباط استوریج شما با سایر تجهیزات موجود در شبکه از طریق سرور خواهد بود. کارهایی مانند فرمت و خواندن و نوشتن اطلاعات را خود سرور انجام می دهد و در واقع سطح دسترسی آن Block Level است.

معروفترین نمونه DAS، هارد درایوهای لپ تاپ و PC است. DAS می تواند شامل یک هارد یا گروهی از هاردهای متصل به هم باشد. دستگاه های DAS می تواند هم درون سرور یا PC (مانند هاردهای داخلی) و هم بیرون آن (مانند هاردهای خارجی یا دیگر دستگاه های ذخیره سازی) قرار گیرد. سیستم های چندگانه می توانند از یک دستگاه DAS استفاده کنند ولی باید هر کدام از سرورها یا PCها اتصال جداگانه ای به آن داشته باشد.

از اولین مزیت های آن سادگی و کم هزینه بودنش است. نصب سیستم های ذخیره سازی تحت شبکه مانند NAS و SAN، نیازمند برنامه ریزی بیشتری است درست مانند خرید و نصب سخت افزار شبکه مانند سوییچ و روتر به همراه کابل کشی و اتصالات مربوطه. این دستگاه ها نیازمند نرم افزار مدیریتی و مانیتورینگ نیز هستند.

در مقابل، DAS در اکثر PCها و برخی سرورها نصب هستند و اگر بخواهید DAS بیشتری اضافه کنید تنها کافیست دستگاه و یک کابل بخرید. این تکنولوژی ارزانترین نوع استوریج و متناسب برای شرکت های کوچک، متوسط و شعبات شرکت های بزرگ است.

برای اضافه کردن DAS اضافی تر به سرورها پیچیدگی بیشتری نسبت به اضافه کردن به یک PC وجود دارد ولی با این حال ساده تر از اتصال دستگاه SAN و NAS است زیرا نیازی به طراحی شبکه و یا خرید سخت افزارهایی مانند سوییچ و روتر نیست.

بسته به نوع سرور می توانید DAS را به صورت درایوهایی داخل کیس سرور قرار دهید. گاهی اوقات نیز می تواند در یک کیس جداگانه قرار گیرد. توسعه DAS نیازمند برخی پیکربندی هاست اما اغلب کارمندان شبکه می توانند بدون نیاز به مشاور و متخصص، این کار را انجام دهند. استفاده از DAS بسیار آسان است. فایل ها به صورت معمول ذخیره می شود و سیستم عامل نیز به شما امکان دیدن، تغییر نام، حذف و دیگر کاره را روی فایل می دهد.

تکنولوژی DAS

هاردهای DAS شامل HDD و SDD است که اولی ارزانتر از دومی است اما سرعتش کمتر است. اکثر دستگاه های DAS که امروزه به فروش می رسند، از هارد درایو استفاده می کنند هرچند که دستگاه های SSD و هیبریدی نیز محبوب شده اند مخصوصا در اپلیکیشن هایی که کارایی در آنها مهم است مانند تحلیل بیگ دیتاها. SSD ها کارایی بالایی دارند اما گران هستند ولی در سال های اخیر ارزانتر شده اند. از آنجایی که SSD ها دیسک گران ندارند، قابل اعتمادترند و عمر طولانی تری دارند. اغلب فروشندگان SSD را برای سرورهایی با تعداد کاربران متوسط و بزرگ پیشنهاد می دهند تا به عنوان بخش یا همه فضای ذخیره سازی استفاده شوند.

DAS با پروتکل های مختلفی به PC و سرور متصل می شود :

• ۱. SCSI
• ۲. SAS
• ۳. SATA
• ۴. ATA
• ۵. eSATA
• ۶. Fibber Channel

در اوایل ظهور کامپیوترها، DAS تنها نوع استوریج بود و تا آن زمان این نام را نداشت تا اینکه نیاز به نامگذاری استوریج ها پیدا شد تا تفاوت بین نوع سنتی و جدید یعنی NAS و SAN مشخص شود.

ذخیره سازی NAS (NAS Storage)

در روش ذخیره سازی NAS یا Network Attached Storage هارد دیسک ها بر روی یک سرور قرار دارد که به آن NAS Storage گفته می شود و سپس این هاردها را در شبکه برای دستگاه های دیگر به اشتراک می گذاریم. در واقع از طریق پروتکلTCP/IP  به استوریج متصل می شویم و از آن سرویس می گیریم. این استوریج ها به سادگی، فضایی مرکزی، محلی و بسیار در دسترس را برای ذخیره سازی فایل ها و فولدرهای حیاتی برای هر سازمانی را با قیمتی مناسب (نسبت به SAN) فراهم می کنند.

تعریف NAS Storage

در این روش، مدل دسترسی به اطلاعات File level Access است یعنی نمی توانیم بر روی استوریج هایNAS  ویندوز نصب کنیم. تفاوت عمده SAN باNAS  درBlock Level  بودن SAN است. ویژگی File level Access باعث می شود اطلاعات با سرعت پایینی خوانده می شود و ترافیک شبکهLAN را افزایش می دهد. مزیت آن این است که مدیریت فضاها به صورت متمرکز انجام می شود.

این دستگاه ها دارای سیستم عامل هستند و از ویندوز نسخه Storage Server استفاده می شود مانند نسخه مایکروسافتی آن به نام Windows 2012 Storage Server، در این ویندوز سرویس هایی مانند DHCPو Active Directory قابلیت فعال سازی ندارد و در عوض قابلیت های به اشتراک گذاری فایل ها (File Sharing) بهینه تر شده است.

از NAS معمولا برایFile Sharing و Home Directory استفاده می شود. مزیت آن نسبت به DAS، سادگی به اشتراک گذاری فایل ها بین چند کاربر است که سرعت سیستم نسبت به فایل سرور سنتی بیشتر است در واقع دارای ویژگی Multiple Access است و همزمان چند نفر می توانند از آن سرویس بگیرند.

انواع دستگاههای ذخیره ساز HP که مختص استفاده در NAS است با نام Store Easy شناخته می شوند.  شرکت HP این ذخیره سازها را در دو مدلX1000 و X3000 ارایه می دهد مانند مدل ۱۵۵۰ و یا مدل ۳۸۵۰. برای افزایش فضای ذخیره سازی می توان این دستگاهها را به D3000 و یا D6000متصل کرد به عنوان مثال مدل ۱۶۵۰ می تواند ۲۲۴ ترا بایت فضا در اختیار کاربر قرار دهد.

به هر کدام از مدل ها تعداد کاربر مشخصی می تواند وصل شود به عنوان مثال بر روی دستگاه سری ۳۰۰۰ همزمان ۳۰۰۰۰ کاربر می تواند متصل شود. این دستگاهها برای استفاده به عنوان فایل سرور، Home Folder وRoaming Profile و در شرکت های کوچک و متوسط مناسب هستند.

در واقع این دستگاهها به نوعی سرور هستند که سیستم عامل آنها Windows 2012 Storage Server را دارد و می توان هارد دیسک هایی با حجم بالا و تعداد زیاد روی آن قرار داد و سپس در شبکه به اشتراک گذاشت. انواع مدل های Store Easy و تفاوت آنها در دو شکل زیر نشان داده شده است.

شیوه ذخیره سازی تحت فضای ابری (Cloud Storage) چه مزایا و معایبی دارد؟

این شیوه از ساده ترین شیوه های ذخیره سازی تحت شبکه است و به کاربران این امکان را میدهد که با ساده ترین شیوه ممکن (یک اتصال اینترنتی و یک حساب کاربری) فضای زیادی برای ذخیره سازی اطلاعات در اختیار داشته باشند. در این شیوه به راحتی امکان به اشتراک گذاشتن فایل ها و  تغییر فضای نگهداری وجود دارد.

در عین حال کاربران نیازمند داشتن دانش زیاد و تخصصی در زمینه شبکه نیستند. اما این شیوه معایب خود را دارد. اگر اتصال شما با اینترنت قطع شود شما امکان دسترسی به اطلاعات خود را ندارید. همچنین سرعت آن نسبت به شبکه های داخلی کندتر است. امکان سرقت و یا نادیده گرفتن حریم خصوصی شما نیز وجود دارد.

شیوه ذخیره سازی تحت NAS چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟

شیوه NAS برگرفته از سرنام network attached storage است. در این شیوه ذخیره سازی بر روی یک سرور NAS انجام می شود. در اینجا سیستم NAS به مانند یک هارد اکسترنال به سیستم متصل می شود و امکان ذخیره سازی را ایجاد می کند.

حجم ذخیره سازی در این شیوه بسیار زیاد است و می تواند بین چند کاربر به اشتراک گذاشته شود. این استوریج ها به عنوان یک «فایل سرور File server» شناخته می شوند و می توان با کابل های USB و  WiFi با آنها ارتباط برقرار کرد. آن ها برای ارتباط از پروتکل TCP/IP استفاده می کنند. این سیستم به راحتی از طریق اینترنت در دسترس ما هستند. مشکل اساسی در NAS آن است که امکان توسعه زیادی را در اختیار کاربران نمی گذارد.

شیوه ذخیره سازی تحت SAN چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟

شیوه SAN برگرفته از سر نامه کلمات Storage Area Network است. این شیوه مانند ذخیره سازی NAS عمل می کند، با این تفاوت که در اینجا تمام منابع ذخیره سازی به همدیگر متصل هستند. در این شیوه امکان ذخیره سازی گسترده تری برای ما فراهم می شود.

بر خلاف شیوه NAS در اینجا ما از پروتکل TCP/IP استفاده نمی کنیم. در واقع سیستم SAN یک «دیسک درایو – Disk Drive» است.  مزیت اصلی این شیوه امکان اضافه کردن بی نهایت فضای ذخیره سازی است و لی بزرگترین عیب آن گران بودن آن و بالا بودن هزینه راه اندازی آن ها است که برای شرکت های بزرگ قابل پرداخت است.

شیوه ذخیره سازی DAS چیست و چه مزایای و معایبی دارد؟

DAS برگرفته از سرنامه Direct Attached storage است. در این شیوه هر دستگاه رایانه مستقیما به یک دستگاه ذخیره سازی (غالبا با ۵ یا ۱۲ هارد درایو) متصل می شود. این شیوه نیازمند استفاده از اینترنت یا شبکه نیست و صرفا با یک کابل USB می توان به آن متصل شد. این شیوه بیشتر شبیه به هاردهای اکسترنال اما در حجم زیاد کار می کنند. مهمترین مشکل در اینجا، عدم ارتباط شبکه و پرهزینه بودن راه اندازی و نگهداری از آن است.

• ذخیره ساز تحت شبکه چیست؟
• ذخیره ساز تحت شبکه (NAS)
• ذخیره ساز تحت شبکه ۴ سینی با ۴ گیگ رم ORICO OS400
• ذخیره ساز شبکه ۸ سینی با ۸ گیگ رم ORICO OS800
• بهترین ذخیره ساز تحت شبکه کدام است ؟

شرکت اوریکو در هر هفته محصولات جدیدی را طراحی می کند و بعد از بررسی های صورت گرفته در بخش های مختلف کارخانه ( انجام دادن آزمایش های مور نیاز بر روی محصولات ) محصول جدید را با استاندارد های بین المللی کسب شده CE , FCC , RoHs و با کیفیتی بالا جهت عرضه در بازار های جهانی به واحد فروش ارسال می نماید .

نماینده ی انحصاری محصولات شرکت اوریکو با گارانتی چهارفصل در ایران عرضه می کنند.